Δεν πρόλαβε καν να παρουσιαστεί στο Εφεδρικό Σώμα, όπου μετατέθηκε, ο αστυνομικός Στέλιος Σιέπη, από την Πάφο, όταν ξέσπασε το πραξικόπημα. Έφυγε βιαστικά από το σπίτι, χωρίς να χαιρετήσει την άτυχη μάνα του, η οποία έμελλε για τρίτη φορά μέσα σε δέκα χρόνια να υποστεί πλήγμα, με μια δυσαναπλήρωτη απώλεια ακόμη ενός προσφιλούς της προσώπου.
Γεννήθηκε στην Κάτω Πάφο, στις 2 Οκτωβρίου 1954. Ο πατέρας του, Λάμπρος Κωνσταντή Σιέπη, δολοφονήθηκε από Τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, στις 5 Φεβρουαρίου 1964, κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών του 1963 – 1964, στην περιοχή «Διπλαρκάτζια», στα όρια Πάφου – Χλώρακας.
Ο πατέρας του Στέλιου, Λάμπρος, ήταν αγωνιστική φυσιογνωμία. Είχε υπηρετήσει στο Κυπριακό Σύνταγμα του Βρετανικού Στρατού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη διάρκεια της θητείας του αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς και κρατήθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Αυστρία. Το 1945 επέστρεψε στην Κύπρο και παντρεύτηκε την Ευανθία Κούρουζου, με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά. Κατάφερε, με το παράδειγμά του και παρά τον πρόωρο του θάνατό του, να μεταδώσει και στα παιδιά του την πίστη σε δημοκρατικές αρχές.
Η μητέρα του Στέλιου, Ευανθία, μετά τον θάνατο του συζύγου της, ανέθρεψε πέντε παιδιά χωρίς οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια. Ξενοδουλεύοντας, μέσα σε συνθήκες φτώχειας, μεγάλωσε με αξιοπρέπεια τα παιδιά της. Ο πόνος δεν έλειψε από το σπίτι τους ποτέ. Ένα άλλο τραγικό γεγονός βρήκε την ορφανεμένη οικογένεια το 1966, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Στέλιου, Κώστας Σιέπη, που υπηρετούσε ως αστυνομικός στη φρουρά του Ιχσάν Αλή, σκοτώθηκε με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του σε τροχαίο δυστύχημα.
Ο Στέλιος και τα άλλα τρία αδέλφια έδιναν δύναμη και κουράγιο στη μητέρα τους να αντέξει… Ήταν το αποκούμπι και η ελπίδα της. Ο Στέλιος φοίτησε μέχρι την τρίτη τάξη του Α΄ Γυμνασίου Πάφου και στη συνέχεια, λόγω των υπερβολικών οικονομικών προβλημάτων, ακολούθησε το Σύστημα Μαθητείας της Τεχνικής Σχολής Πάφου. Υπηρέτησε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά από το 1972 μέχρι τον Γενάρη του 1974. Τον Μάρτη του ιδίου χρόνου προσελήφθη ως ειδικός αστυνομικός και υπηρετούσε στον Αστυνομικό Σταθμό Πάφου.
Τον Ιούλιο του 1974 ο Στέλιος μετατέθηκε στο Εφεδρικό Σώμα στη Λευκωσία. Δεν πρόλαβε να παρουσιαστεί στη νέα του υπηρεσία διότι τον εμπόδισαν τα γεγονότα και οι συγκρούσεις του πραξικοπήματος. Με την έναρξη του πραξικοπήματος, τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974, παρουσιάστηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Πάφου (ενώ βρισκόταν σε άδεια για να προετοιμάσει τη μετακίνησή του). Από εκεί, λαμβάνοντας διαταγή, ξεκίνησε με μια ομάδα αστυνομικών για συγκεκριμένη αποστολή, που ήταν η καταστολή της προσπάθειας των πραξικοπηματιών να καταλάβουν ζωτικής σημασίας σημεία της Λεμεσού.
Οι αντιστασιακοί αστυνομικοί ενίσχυσαν τον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Ιωάννη Λεμεσού, όπου δέχτηκαν σοβαρή επίθεση από πραξικοπηματικά στοιχεία της ΕΟΚΑ Β΄. Κατά την ανταλλαγή πυρών, υπερασπιζόμενος με αυτοθυσία την πατρίδα του και εκτελώντας το καθήκον του, έπεσε μαχόμενος και ο Στέλιος Σιέπη.
Τα μέλη της οικογένειάς του, μη έχοντας οποιαδήποτε επικοινωνία με τον ίδιο, άρχισαν να τον αναζητούν. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του, Ανδρέας και Μιχάλης, μετέβησαν στη Λεμεσό με κίνδυνο της ζωής τους, λόγω της επικράτησης των πραξικοπηματιών στην πόλη. Δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν. Μάταια έψαχναν, ζητώντας πληροφορίες από αστυνομικούς και πολίτες…
Μια βδομάδα αργότερα, ο Αστυνομικός Διευθυντής Πάφου ενημέρωσε τους οικείους του ότι ο Στελιος Σιέπη είχε σκοτωθεί κατά τη συμπλοκή στον Αστυνομικό Σταθμό του Αγίου Ιωάννη Λεμεσού. Στη συνέχεια η οικογένεια πληροφορήθηκε ότι είχε ταφεί στο Κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό.
Δεν εξακριβώθηκε μετά από επιστημονική έρευνα, αν στον συγκεκριμένο χώρο βρίσκονται τα λείψανα του Στέλιου. Στο Κοιμητήριο Αγίου Νικολάου Λεμεσού υπάρχει μια πλάκα που αναγράφει το όνομά του.
Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει μετά θάνατον διορίσει τον Στέλιο Σιέπη στη μόνιμη θέση αστυνομικού. Στον περίβολο της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας στην Κάτω Πάφο, σε μικρή απόσταση από την κατοικία όπου γεννήθηκε ο Στέλιος, στήθηκε η προτομή του. Ο Δήμος Πάφου έδωσε το όνομά του σε οδό, τιμώντας μ’ αυτό τον τρόπο τη μνήμη και τη δράση του. Το ίδιο έπραξε και με το όνομα του πατέρα του, Λάμπρου Σιέπη, ο οποίος επίσης αφιέρωσε τη ζωή του στις ιδέες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.