Σε εν ψυχρώ δολοφονία αποδίδεται ο θάνατός του Στέλιου Σαββίδη. Ύστερα από τον τραυματισμό του κατά τη μάχη στο στρατόπεδο του Εφεδρικού Σώματος στις 15 Ιουλίου 1974, διαπιστώθηκε ότι έφερε και νέο τραύμα από κοντινή απόσταση, στην κοιλιακή χώρα. Οι πραξικοπηματίες, που δεν επέτρεψαν τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο, εκδικήθηκαν ανάνδρως για την αντιστασιακή δράση του Στέλιου Σαββίδη, ο οποίος ήταν δραστήριο μέλος του Εφεδρικού Σώματος και συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά της ΕΟΚΑ Β’.
Ο Στέλιος Σαββίδης ήταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Είχε ακόμη ένα αδελφό και δύο αδελφές. Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1952 και φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο της κοινότητάς του. Ακολούθως συνέχισε τη φοίτησή του στο Β’ Γυμνάσιο Πάφου, από όπου πήρε το απολυτήριό του το 1970, ως καλός και επιμελής μαθητής.
Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο σώμα των καταδρομών (ΛΟΚ – Λόχος Ορεινών Καταστροφών). Η οικογένειά του ήταν γνωστή για τα φιλομακαριακά της αισθήματα και τα δημοκρατικά της φρονήματα και ο ίδιος ο Στέλιος Σαββίδης απορούσε πώς έγινε και τον κατέταξαν στο σώμα αυτό, στο οποίο κυριαρχούσαν φιλογριβικά και χουντικά στοιχεία. Εξάλλου, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το σώμα των ΛΟΚ προοριζόταν για να διαδραματίσει ειδικό ρόλο σε ενδεχόμενη πραξικοπηματική ενέργεια.
Όπως μαρτυρούν μέλη της οικογένειάς του, ο Στέλιος Σαββίδης διηγόταν ότι ο διοικητής της Μοίρας στην οποία υπηρετούσε, τον καλούσε συχνά στο γραφείο του και προσπαθούσε να του αποσπάσει πληροφορίες για τα φρονήματά του, ρωτώντας τον τι θα έπραττε σε περίπτωση που ο στρατός θα αναλάμβανε δράση. Κι ο Στέλιος απαντούσε ότι θα υπερασπιζόταν την πατρίδα του και τον Μακάριο. Στην οικογένεια του εξέφραζε φόβους ότι είχαν εντοπίσει τα φρονήματά του και ότι αισθανόταν να βρίσκεται σε εχθρικό περιβάλλον, αφού ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα οι δημοκρατικών φρονημάτων στρατιώτες που υπηρετούσαν στις Καταδρομές.
Πάντοτε ήθελε να σπουδάσει, εντούτοις οι πενιχρές οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Έτσι ο Στέλιος Σαββίδης, μετά την αποπεράτωση της θητείας του και αφού εργάστηκε για ένα διάστημα σε συσκευαστήριο σταφυλιών, κατατάγηκε στο Ειδικό Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας, το οποίο είχε συσταθεί με στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας από την ΕΟΚΑ Β’. Μάλιστα το 1974, σκεφτόταν να αποταθεί στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για να τον βοηθήσει να σπουδάσει, όταν θα ομαλοποιούνταν η κατάσταση στην Κύπρο. Όμως το πραξικόπημα σκότωσε και τα όνειρα του Ανδρέα Σαββίδη για σπουδές.
Ως μέλος του Εφεδρικού Σώματος, ο Στέλιος Σαββίδης συμμετείχε σε πολλές επιχειρήσεις για τον εντοπισμό και τη σύλληψη μελών της ΕΟΚΑ Β’, οι οποίοι ενέχονταν σε τρομοκρατικές ενέργειες, βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες, απόπειρες δολοφονίας του Μακαρίου, ξυλοδαρμούς δημοκρατικών πολιτών κ.λπ. Ο Στ. Σαββίδης συμμετείχε στην πολύ σημαντική επιχείρηση του Εφεδρικού στην Αετοφωλιά, κατά την οποία είχαν συλληφθεί πολλά σημαίνοντα στελέχη της παράνομης οργάνωσης.
Αργότερα, όταν ο Μακάριος απένειμε χάρη στους φυλακισθέντες τρομοκράτες της ΕΟΚΑ Β’, ο Στέλιος Σαββίδης, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της οικογένειάς του, εξέφραζε την απορία του και διερωτώταν κατά πόσο αυτή η μεγαλοψυχία του Μακαρίου θα συνέτιζε τα μέλη της ΕΟΚΑ Β’ ή απλώς θα τους έδινε και πάλι την ευκαιρία να συνεχίσουν την τρομοκρατική τους δράση. Η πικρή και επώδυνη πείρα απέδειξε ότι συνέβαινε το δεύτερο και το Εφεδρικό Σώμα αναγκαζόταν να αρχίσει εκ νέου το κυνηγητό για να συλλάβει και να προσάξει ενώπιον της Δικαιοσύνης όσους συνωμοτούσαν ή εκτελούσαν προδοτικά σχέδια εναντίον της Κύπρου.
Ο Στέλιος Σαββίδης μόλις είχε τελειώσει τη σκοπιά του και βρισκόταν στον θάλαμο του Εφεδρικού Σώματος στην Αθαλάσσα, στη Λευκωσία, όταν άρχισε η επίθεση των πραξικοπηματιών το πρωί της Δευτέρας, 15 Ιουλίου 1974. Από τις πρώτες σφαίρες τραυματίστηκε στα κάτω άκρα και συνάδελφοί του έσπευσαν, με κίνδυνο της ζωής τους, να τον απομακρύνουν σε πιο ασφαλές μέρος, όπου θα προστατευόταν από τις σφαίρες. Του έδεσαν πρόχειρα τις πληγές και έσπευσαν να δώσουν τη μάχη κατά των πραξικοπηματιών.
Στο στρατόπεδο του Εφεδρικού Σώματος είχε επιτεθεί η 31η Μοίρα Καταδρομών, στην οποία είχε υπηρετήσει και ο Στέλιος Σαββίδης. Όταν πια όλα είχαν κριθεί και το στρατόπεδο κυριεύθηκε από τους πραξικοπηματίες, παρά τη σθεναρή και ηρωική αντίσταση των μελών του Εφεδρικού, οι συνάδελφοι του διαπίστωσαν ότι ο Στέλιος Σαββίδης είχε πυροβοληθεί ξανά, στην κοιλιακή χώρα αυτή τη φορά από κοντινή απόσταση. Σύμφωνα με μαρτυρία συναδέλφων του, ζήτησαν από τους πραξικοπηματίες να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο για να τύχει ιατρικής περίθαλψης, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα ο Στέλιος Σαββίδης να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Οι οικείοι του δεν ενημερώθηκαν για τα συμβάντα και αναζητούσαν για μήνες τον Στ. Σαββίδη, μέσα στη χαώδη κατάσταση που είχαν προκαλέσει το πραξικόπημα και η εισβολή. Μάταια όμως. Τα αδέλφια του έφθασαν μέχρι τη Μόρφου και θα πιάνονταν αιχμάλωτοι από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής, εάν δεν συναντούσαν ένα συγχωριανό τους, ο οποίος τους είπε ότι η πόλη βρισκόταν στα χέρια των Τούρκων και ότι ο ίδιος άκουσε πως ο Σ. Σαββίδης είχε σκοτωθεί στο πραξικόπημα.
Από τότε δεν εντόπισαν πού είναι θαμμένος ο αγαπημένος τους γιος και αδελφός. Εικάζεται ότι τα λείψανά του βρίσκονται στον ομαδικό τάφο των θυμάτων του πραξικοπήματος, στο Νέο Κοιμητήριο Λευκωσίας, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.