Ακόμη και μεταθάνατον είχε τραγική τύχη ο εθνοφρουρός Ματθαίος Ματθαίου, από το Σπαθαρικό. Η στρατιωτική του στολή μπέρδεψε τους πραξικοπηματίες και από λάθος τον έθαψαν ανάμεσα στους λοκατζήδες που επέδραμαν στο Προεδρικό την ημέρα του πραξικοπήματος. Η θέση του Ματθαίου όμως είναι στο πάνθεον των ηρώων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι και όχι προδίδοντας την πατρίδα τους.
Γεννήθηκε το 1955 στον Άγιο Γεώργιο Σπαθαρικού. Ήταν το πρώτο παιδί της Κατίνας Νίκου και του Νίκου Ματθαίου. Το 1964 ο Ματθαίος σε ηλικία 9 ετών βρέθηκε να είναι προστάτης της οικογένειάς του, αφού ο πατέρας του τους εγκατέλειψε. Ο Ματθαίος τελείωσε το σχολείο και εργαζόταν ως επιπλοποιός.
Αγαπούσε τον αθλητισμό, γι’ αυτό και ήταν μέλος του Μορφωτικού Αθλητικού Συλλόγου «ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ». Τον Ιανουάριο του 1973, κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, στο Σταυροβούνι, στα ΛΟΚ. Υπηρετούσε στην 32η Μοίρα Καταδρομών, στον Κουτσοβέντη. Αργότερα εντάχθηκε στην αποσπασμένη τιμητική διμοιρία του Προεδρικού Μεγάρου.
Στις 15 του Ιούλη γύρω στις 8.30 π.μ. ο αιφνιδιασμός είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση, ενώ οι λοκατζήδες ήταν ήδη μέσα στο Προεδρικό. Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Ανδρέου, από τη Λάρνακα, κατά την εκδήλωση του πραξικοπήματος βρίσκονταν μαζί με τον Ματθαίο στην αίθουσα του τιμητικού αποσπάσματος. Μαζί τους ήταν επίσης ο Ιορδάνης Κωνσταντίνου, από την Άρμου της Πάφου, ο Νεόφυτος Γιάννη, από την Αργάκα κ.ά., οι οποίοι απάντησαν στα καταιγιστικά πυρά των πραξικοπηματιών. Ο Ματθαίος, ο οποίος κρατούσε ένα «μπρεν» κατά τη διάρκεια της μάχης, δέχθηκε τέσσερις σφαίρες στο στήθος από πολυβόλο και έπεσε αιμόφυρτος. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Ο Ματθαίος ήταν ένας νέος ώριμος με φιλήσυχο πνεύμα, τόλμη και πίστη στις πανανθρώπινες αξίες. Όλα αυτά τον χαρακτήριζαν ως άνθρωπο και ως στρατιώτη γι’ αυτό και τον επέλεξαν για τη θέση στο τιμητικό απόσπασμα του Προεδρικού Μεγάρου.
Λίγες μέρες πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος, όταν και ο ίδιος δήλωνε πως «προβλέπονται φασαρίες» σε συζήτηση που έγινε στο χωριό του, ο αυτήκοος μάρτυρας, Δημήτρης Απόστρατος, τον άκουσε να λέει: «Πάντως να ξέρετε όλοι σας πως αν γίνει πραξικόπημα, εγώ θα πολεμήσω υπέρ του Μακαρίου. Θα τον υπερασπιστώ μέχρι θανάτου. Θα πολεμήσω για τη Δημοκρατία κι αν σκοτωθώ, θέλω από όλους σας να υπερασπιστείτε τη μνήμη μου και να πείτε στον κόσμο την αλήθεια». (Χρονικό της σύγχρονης τραγωδίας, Ιούλιος – Αύγουστος 1974, έκδοση Κ.Ε. ΑΚΕΛ).
Η μητέρα και τα αδέλφιά του για δώδεκα μέρες δεν είχαν κανένα νέο και καμιά ειδοποίηση για την τύχη του Ματθαίου, αφού ανατέθηκε στον κοινοτάρχη να τους το ανακοινώσει, αλλά κανένας δεν τολμούσε να το πει στη δύστυχη μάνα.
Ο Ματθαίος Ματθαίου τάφηκε από τους πραξικοπηματίες «κατά λάθος», λόγω της στρατιωτικής του στολής, μέσα στον ομαδικό τάφο, όπου τάφηκαν οι εικοσιένας στρατιώτες, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά την επίθεσή τους εναντίον του Προεδρικού.
Αργότερα διευκρινίστηκε η ταυτότητά του και η Πολιτεία τον τιμά, όπως του αξίζει, ως μαχητή της αντίστασης.