Οι δολοφονίες του εθνοφρουρού, Φίλιππου Κρητιώτη και των μελών του Εφεδρικού Σώματος, Χαράλαμπου Κυρίλλου, Νίκου Σολωμού και Ανδρέα Κέστα, θεωρούνται ως τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που συνέβηκαν κατά το πραξικόπημα. Τα τρία μέλη του Εφεδρικού είχαν συνοδεύσει τον Πρόεδρο και Αρχιεπίσκοπο Μακάριο κατά τη διαφυγή του στην Πάφο. Ακολούθως βρέθηκαν στη Λεμεσό, όπου έλαβαν μέρος στις μάχες. Εκεί συνάντησαν και τον Φ. Κρητιώτη. Οι πραξικοπηματίες τους συνέλαβαν στο χωριό Ακρωτήρι, τους βασάνισαν απάνθρωπα και τους σκότωσαν εν ψυχρώ.
Ο Φίλιππος Κρητιώτης ήταν παιδί του Ιωάννη Κρητιώτη και της Ελένης Μιχαήλ από τον Στατό, οι οποίοι είχαν άλλα έξι παιδιά. Ο Φίλιππος, που γεννήθηκε στις 20.5.1954, ήταν το τρίτο στη σειρά. Αφού τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, μετέβη στην Πάφο και φοίτησε για δύο χρόνια στην Ανώτερη Τεχνική Εμπορική Ακαδημία (ΑΕΤΑ). Τα πενιχρά οικονομικά της πολύτεκνης οικογένειας του τον υποχρέωσαν να βγει από νωρίς στη βιοπάλη. Άσκησε το επάγγελμα του μηχανικού αυτοκινήτων από 14 μέχρι 19 ετών.
Τον Γενάρη του 1973 ο Φίλιππος κατατάγηκε στο ΚΕΝ Πάφου, μαζί με τον αδελφό του, Παναγιώτη. Στη συνέχεια ο Φίλιππος μετακινήθηκε στο στρατόπεδο «Παντελή Κατελάρη» στην Πάνω Λακατάμια, στον Λόχο Βαρέων Όπλων.
Την ημέρα του πραξικοπήματος βρισκόταν με τριήμερη άδεια στο χωριό Στατός. Όταν ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο πως εκδηλώθηκε πραξικόπημα, ένα λεωφορείο με εθελοντές ξεκίνησε από το χωριό του για την Πάφο. Από το Κτήμα ο Φίλιππος έφυγε με λεωφορείο της Ένωσης Αγωνιστών, με επικεφαλής τον Μίκη Τεμπριώτη, με προορισμό τη Λευκωσία και με σκοπό να αντισταθούν στο πραξικόπημα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες συναγωνιστών του, βρέθηκαν στις μάχες που γίνονταν στον Δημόσιο Κήπο στη Λεμεσό. Στη συνέχεια και κάτω από άγνωστες συνθήκες, ο Φίλιππος Κρητιώτης βρέθηκε με τρεις άντρες του Εφεδρικού Σώματος, τους Ανδρέα Κέστα, Νίκο Σολωμού και Χαράλαμπο Κυρίλλου, στο Ακρωτήρι. Εκεί συνάντησαν στο καφενείο του χωριού έναν πολίτη από τον Στατό, ο οποίος προσφέρθηκε να τους κρύψει στο σπίτι του. Μάρτυρες, όμως, άκουσαν θαμώνα του καφενείου να καλεί στο τηλέφωνο άγνωστα πρόσωπα και να τους λέει χαρακτηριστικά: «Ελάτε κι εδώ έχει τέσσερις Παφίτες…».
Από τις μετέπειτα εξελίξεις φάνηκε πως το τηλεφώνημα εκείνο ήταν μοιραίο για τα τέσσερα παιδιά. Συνελήφθησαν από ομάδα εοκαβητατζήδων και, σύμφωνα με τις αστυνομικές έρευνες, στις 16 του Ιούλη εκτελέστηκαν κάτω από άγνωστες συνθήκες. Τα πτώματα των τριών παιδιών του Εφεδρικού Σώματος που αναγνωρίστηκαν στο νεκροτομείο Λεμεσού, ήταν άγρια βασανισμένα και παραμορφωμένα. Ήταν ένα τραγικό θέαμα…
Κανείς δεν κλήθηκε να αναγνωρίσει το πτώμα του Φίλιππου στο νεκροτομείο. Δεν υπήρχε στις φωτογραφίες των νεκρών. Η οικογένειά του τον αναζητούσε για αρκετές μέρες, ακόμα και μετά την εισβολή.
Οι μαρτυρίες των ανθρώπων που τον είδαν τους οδήγησαν τελικά σε ένα τάφο στον Άγιο Νικόλαο Λεμεσού. Ενάμισι χρόνο μετά στάληκαν από τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λεμεσού τα προσωπικά του αντικείμενα. Η άδεια οδηγού του ήταν τρυπημένη με σφαίρα και ματωμένη…
Το 1981, μετά από ενέργειες της οικογένειας του Φίλιππου Κρητιώτη, έγινε εκταφή των λειψάνων από τον τάφο όπου πίστευαν ότι βρίσκονταν τα οστά του παιδιού τους. Στα δυο μέτρα βάθος βρέθηκαν τα οστά ενός νέου ανθρώπου με σφαίρα στο κρανίο. Τα γόνατα ήταν λυγισμένα και το κεφάλι στη μεριά της Ανατολής αντί της Δύσης. Στον ίδιο τάφο αρκετά μέτρα πιο κάτω βρίσκονταν λείψανα γερόντων… Όλα συνηγορούν ότι έγινε μια πρόχειρη ταφή ενός θύματος εγκληματικής ενέργειας, ωστόσο δεν έγινε ταυτοποίηση των λειψάνων, διότι οι ιατρικές μέθοδοι δεν το επέτρεπαν τότε.