Το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις, όντας ένας βιοπαλαιστής, δεν τον εμπόδισε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα που είχε απευθύνει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος από τον αντιστασιακό ραδιοσταθμό της Πάφου, όπου είχε καταφύγει κυνηγημένος από τους πραξικοπηματίες της φασιστικής Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄. Ο Δημήτρης Ζηνιέρης, μαζί με άλλους δημοκρατικούς πολίτες, σκοτώθηκε κατά την ενέδρα εοκαβητατζήδων στο Κολόσσι.Ο Δημήτρης Ζηνιέρης γεννήθηκε στον Άγιο Δομέτιο στις 28 Οκτωβρίου 1936. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, της Μαρίας και του Γεώργιου Ζηνιέρη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα 1955 – 1959 ανέπτυξε δράση κατά των αποικιοκρατών.
Συνελήφθη από τη Βρετανική Διοίκηση της Κύπρου και φυλακίστηκε στα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς για αρκετούς μήνες. Ως τεκμήρια της κράτησής του παρέμειναν στην κατοχή της οικογένειάς του διάφορα αντικείμενα που κατασκεύασε τότε, καθώς και μια φωτογραφία. Σχεδόν αμέσως μετά την αποφυλάκισή του και την απόκτηση της Ανεξαρτησίας, το 1961, νυμφεύθηκε τη Δέσποινα Δημοσθένους από τη Χλώρακα, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Όταν σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος τη Δημοκρατία, στις 15 Ιουλίου 1974, το μεγαλύτερό του παιδί ήταν 12 χρονών και η μικρότερη κόρη του 2 χρονών. Όλο το (δυσβάσταχτο, ομολογουμένως) βάρος της ανατροφής έξι παιδιών έπεσε στους ώμους της συζύγου του, Δέσποινας.
Ήταν ένας φιλήσυχος πολίτης, βιοπαλαιστής, που είχε να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο να εξασφαλίσει τα προς το ζην για την οικογένειά του. Δεν ήταν οργανωμένος σε οποιεσδήποτε ομάδες αντίστασης κι αυτό καθιστά ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, όταν χρειάστηκε, έδωσε το «παρών» του στην προάσπιση της Δημοκρατίας, εκδηλώνοντας έτσι έμπρακτα την αφοσίωσή του στην πιο ιερή ιδέα, την ιδέα της Ελευθερίας.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Δημήτρης Ζηνιέρης μετά την έκκληση του Προέδρου Μακαρίου συνενώθηκε με άλλους πολίτες που κινητοποιήθηκαν για την αποτροπή του πραξικοπήματος, διαβλέποντας τον μεγάλο κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν η Κύπρος.
Στις 15 Ιουλίου 1974 επιβιβάστηκε κι αυτός σε λεωφορείο, το οποίο είχε προορισμό τη Λεμεσό και με σκοπό την ενίσχυση όσων προέβαλλαν αντίσταση, υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία. Καθοδόν και ενώ περνούσαν έξω από το Κολόσσι, η αυτοκινητοπομπή αντιμετώπισε ενέδρα, που είχαν στήσει μέλη της ΕΟΚΑ Β’. Ο Δημήτρης Ζηνιέρης ήταν ένας από εκείνους που κτυπήθηκαν θανάσιμα από τα φονικά πυρά των φασιστών πραξικοπηματιών.