Έπεσε από τις δολοφονικές σφαίρες των πραξικοπηματιών, πολεμώντας γενναία στις μάχες που έγιναν στο Γενικό Αρχηγείο Αστυνομίας στην Αθαλάσσα την ημέρα του πραξικοπήματος. Παρά τις προτροπές των συναδέλφων του να απομακρυνθεί, ο Ανδρέας αντιστάθηκε μέχρι τέλους, πιστός στις δικές του «Θερμοπύλες».
Ο Ανδρέας γεννήθηκε στις 21.5.1946 στη Λεμεσό. Ήταν το μικρότερο παιδί του Βασίλη και της Χαρίκλειας Ιορδάνου, οι οποίοι είχαν άλλα έντεκα παιδιά. Μεγάλωσε στην περιοχή Καψάλου στη Λεμεσό μέσα σε συνθήκες φτώχειας. Φοίτησε στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού και αμέσως μετά ανέλαβε το Συνεργατικό Παντοπωλείο Καψάλου, αφού είχε επιλεγεί μεταξύ άλλων ατόμων.
Αγαπούσε τις τέχνες και τον πολιτισμό, ενώ η μεγάλη του αγάπη ήταν το θέατρο. Έγραφε, σκηνοθετούσε και ενσάρκωνε ρόλους σε παραστάσεις της θεατρικής ομάδας της Αθλητικής – Μορφωτικής Ένωσης Καψάλου (ΑΜΕΚ). Αγαπούσε, επίσης, τον αθλητισμό και έπαιζε ποδόσφαιρο στην ΑΜΕΚ. Στη συνέχεια εργάστηκε σε μεγάλη γιουγκοσλάβικη εταιρία, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του λιμανιού Λεμεσού, με πολύ ψηλές απολαβές. Όμως, μόλις του προτάθηκε να ενταχθεί στο Εφεδρικό Σώμα, χωρίς δεύτερη σκέψη άφησε τη δουλειά του για να υπηρετήσει τις αξίες και τα ιδανικά στα οποία πίστευε, στον 5ο Λόχο του Σώματος.
Τη μέρα του πραξικοπήματος βρισκόταν με άδεια στη Λεμεσό. Νωρίς το πρωί κάποιος γείτονάς τους, μέλος της ΕΟΚΑ Β΄, είπε στην αδελφή του ότι πρόκειται να γίνει «μεγάλο κακό» και να πει στον Ανδρέα να φυλάγεται. Μόλις όμως η κοπέλα μετέφερε την πληροφορία στον Ανδρέα, αυτός άρπαξε το καλασνίκωφ του και μπήκε βιαστικά στο αυτοκίνητο του με προορισμό τη Λευκωσία. Δεν άφησε κανένα μέλος της οικογένειάς του να σταθεί στον δρόμο του.
Όταν έφτασαν στη Λευκωσία μαζί με συναδέλφους του, προσπάθησαν να μεταβούν στο Γενικό Αρχηγείο της Αστυνομίας Αθαλάσσας, όπου όμως διεξάγονταν μάχες. Έτσι μπήκαν κι αυτοί στη μάχη, στο πλευρό των ανδρών του Εφεδρικού Σώματος, υπό τις διαταγές του ταγματάρχη Π. Πανταζή. Οι μαρτυρίες που υπάρχουν μιλούν για μια γενναία αντίσταση.
Συγκεκριμένα, συνάδελφοί του είπαν ότι παρά τις προτροπές τους δεν εγκατέλειπε τη θέση του και δεν οπισθοχωρούσε. Μάλιστα, όταν του είπαν «θα μας σκοτώσουν», ο Ανδρέας δεν φάνηκε να ανησυχεί ιδιαίτερα, αφού το χρέος του προς την πατρίδα και τις αξίες του το έθεσε πιο πάνω κι από τη ζωή του. Δευτερόλεπτα αργότερα οι σφαίρες των πραξικοπηματιών τον έπληξαν στον λαιμό. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Ο Ανδρέας Ιορδάνου θεωρείται ως ένας από τους πρώτους νεκρούς αγωνιστές κατά του πραξικοπήματος, στις μάχες παρά το Γενικό Αρχηγείο της Αστυνομίας στην Αθαλάσσα. Πολέμησε τους πραξικοπηματίες με σθένος και πείσμα.
Συνέβαλε αποφασιστικά στην αντίσταση του Εφεδρικού Σώματος ενάντια στην προδοτική επέλαση των τεθωρακισμένων της φασιστικής Χούντας, το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974. Έπεσε μπροστά στα μάτια των συναδέλφων του, που θυμούνται ακόμα με αγάπη και συγκίνηση αυτό το σπάνιο παλικάρι.
Αγαπητός σε όλους, πρόσχαρος, φιλότιμος, καλλιεργημένος και με πνευματικές ανησυχίες, αυτά ήταν μερικά από τα γνωρίσματα του Ανδρέα Ιορδάνου, τα οποία του αποδίδουν φίλοι και συγγενείς… Είναι θαμμένος στον ομαδικό τάφο του Κοιμητηρίου Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία.