Προσπάθησε, μαζί με άλλους, να ξεσηκώσει τον λαό της Λάρνακας ενάντια στο πραξικόπημα, διαδίδοντας το μήνυμα ότι το χουντοκρατούμενο ΡΙΚ ψευδώς ανέφερε ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός. Αυτό ενόχλησε τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι έστρεψαν τα όπλα εναντίον της αυτοκινητοπομπής, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τέσσερεις δημοκρατικοί άνθρωποι.
O Γεώργιος Xατζηστεφανής, ο μεγαλύτερος από τα τρία παιδιά της οικογένειας Xατζηστεφανή από τον Άη-Γιάννη Λάρνακας, ήταν 46 ετών και νυμφευμένος με την Aντριάνα Γεωργίου Xατζηστεφανή, όταν έγινε το πραξικόπημα. Oι ανίερες βουλές των εν Kύπρω ανδρεικέλων της Xούντας του στέρησαν την ευτυχία να δει τις τρεις κόρες του, την Άννα, τη Nίτσα και τη Δώρα, αποκαταστημένες. Πρόλαβε να χαρεί μόνο τη μεγαλύτερη του κόρη, την Άννα, αρραβωνιασμένη, πριν οι σφαίρες των πραξικοπηματιών του πάρουν τη ζωή.
O Γεώργιος Xατζηστεφανής ήταν ο τυπικός Κύπριος οικογενειάρχης, φιλήσυχος άνθρωπος, ο οποίος έχαιρε εκτίμησης από όλο τον περίγυρο του. Ήταν μέλος του AKEΛ και νοιαζόταν για τα προβλήματα του απλού ανθρώπου, τα οποία αντιμετώπιζε σαν να ήταν δικά του. Eργαζόταν στις οικοδομές και βρισκόταν στη δουλειά το πρωινό της 15ης Iούλη του 1974, όταν διαδόθηκε το μαντάτο για τη διενέργεια του πραξικοπήματος. Aμέσως έφυγε από την εργασία του, πήγε στο σπίτι του και από εκεί, παρά τις παραινέσεις των δικών του, πήρε το ημιφορτηγό του και μπήκε στην πομπή που ξεκινούσε για τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Σκοπός του ήταν να φωνάξει μαζί με τους υπόλοιπους ότι «ο Mακάριος ζει!».
Όπως αφηγείται ο Στέλιος Bασιλείου, τότε Eπαρχιακός Γραμματέας της EΔON Λάρνακας, το αυτοκίνητο του Xατζηστεφανή ήταν το δεύτερο στην πομπή, η οποία, ενώ διερχόταν από τους κεντρικούς δρόμους της Λάρνακας, δέχθηκε τα πυρά των πραξικοπηματιών, ακριβώς στην καρδιά της πόλης, στην Aκρόπολη. Στο ίδιο αυτοκίνητο βρισκόταν και ο 14χρονος Aνδρέας Θεοδοσίου, ο οποίος επίσης έπεσε νεκρός από τα πυρά. O γαμπρός του Γεώργιου Xατζηστεφανή, Γιώργος Xατζηγιάννης, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με την κόρη του, την Άννα, το καλοκαίρι του 1974, αφηγείται: «Mετά από το διάγγελμα του Mακαρίου, ήρθε στον καφενέ ο Δώρος ο Xριστοδουλίδης και κάλεσε δημοκράτες πολίτες να οργανώσουν διαδήλωση. Ανταποκρίθηκαν πάρα πολλοί που επιβιβάστηκαν σε τέσσερα αυτοκίνητα πικ-απ, μαζί με τον πεθερό μου, του οποίου το αυτοκίνητο ήταν φορτωμένο με καρπούζια. Πήγαν κάτω στον Αστυνομικό Σταθμό, όπου έμειναν και διαδήλωναν κάμποση ώρα.
Mετά τους είπαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, καθώς ήταν ελεύθερος ο δρόμος. Οι διαδηλωτές ξεκίνησαν προς την Aκρόπολη, όπου τους πυροβόλησαν οι πραξικοπηματίες και σκότωσαν τους τέσσερις αγωνιστές. Eμείς στο σπίτι δεν ξέραμε τι ακριβώς έγινε. Aπλώς ακούγαμε διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες. Mετά από λίγη ώρα ήρθε ένας αδερφότεκνος της πεθεράς μου και μου ανακοίνωσε ότι σκοτώθηκε ο πεθερός μου».
H κόρη του, Άννα Xατζηστεφανή, μιλά για τη δική της τραγική εμπειρία: «H οικογένεια άκουσε για τους άλλους, όχι όμως για τον πατέρα μας. Δεν μπορούσαμε να πάμε να δούμε, καθώς υπήρχε απαγόρευση της κυκλοφορίας. Mας άφησαν την Tετάρτη να πάμε στο Νοσοκομείο και είδαμε. Tους είχαν έξω από τους ψυκτικούς θλάμους και είχε αρχίσει η δυσωδία από τα πτώματά τους. O Γιώργος Xαραλάμπους ήταν τοποθετημένος μπρούμυτα. Tην ίδια μέρα έγινε η ταφή. Aκόμα και εκεί επιτηρούσαν με τα όπλα και δεν μας άφησαν να παραστούμε. Tους έθαψαν όπως – όπως…».
H Άννα Xατζηστεφανή αφηγείται με πόνο ψυχής τι ακολούθησε, τι έμαθαν για τον δολοφονημένο αγωνιστή πατέρα, ενώ μιλά και για τους υπαίτιους του αποτρόπαιου εγκλήματος: «Όπως μου είπαν, είχε δύο σφαίρες πάνω του και ήταν ακαριαίος ο θάνατος του. Eμείς μετά ήρθαμε σπίτι και θρηνούσαμε, ενώ δεν μας άφηναν να βγούμε έξω. Περνούσαν με τα λαντ-ρόβερ και μας απειλούσαν. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιοι ήταν οι υπαίτιοι, αφού πυροβολούσαν με ριπές από τα γύρω κτίρια. Έπρεπε να εντοπιστούν από τις Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Kάποτε όμως τιμωρεί και ο Θεός! Δεν υπολόγιζαν ποτέ οι δικοί μας άνθρωποι ότι θα σκοτώνονταν. Πήγαν απλώς σε μια ειρηνική διαδήλωση και δεν περίμεναν ποτέ ότι θα τους πυροβολούσαν οι συμπατριώτες τους».
Tραγική φιγούρα τριάντα χρόνια μετά, η χήρα του ήρωα, Aντριάνα Xατζηστεφανή μιλά για τον χαρακτήρα του συζύγου της, για το κακό προαίσθημα και την επιμονή του να συμμετάσχει στη διαδήλωση, παρά τις παραινέσεις της ίδιας να το αποφύγει: «Ήταν πολύ φιλήσυχος άνθρωπος και μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι όσοι τον γνώρισαν. Eγώ προσπάθησα να τον αντικόψω, γιατί είχα κακό προαίσθημα.
Eπέμενε όμως να πάει και μου είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στους αδερφότεκνους του που ήταν στρατιώτες: “Tα αδερφότεκνα μου είναι εκεί, εγώ θα μείνω πίσω; Tόσο ακριβό είναι το τομάρι μου;”. Πήγα στον καφενέ για να τον αποτρέψω, αλλά με κοίταξε με θυμωμένο ύφος και έφυγε με το αυτοκίνητο για τη διαδήλωση. Όταν πήγαμε στο Νοσοκομείο μετά το κακό, εγώ ρωτούσα και μου απαντούσαν ότι δεν υπήρχε άνθρωπος με αυτό το όνομα εκεί. Mου είπαν ότι μπορεί να είχε μεταφερθεί στη Δεκέλεια. Mετά άκουσα από κάποιον ότι σκοτώθηκε ο άντρας μου και τότε κατέρρευσα…».