Δύο φορές αποπειράθηκε η ΕΟΚΑ Β’ να τους δολοφονήσει. Στη δεύτερη οι σφαίρες πέτυχαν τον στόχο τους και ο Στέλιος Αγαθοκλέους έπεσε νεκρός, μαζί με τον φίλο και συνάδελφό του, Ντίνο Ανδρέου, με τον οποίο υπηρετούσαν ως ειδικοί αστυνομικοί. Οι δύο αντιστασιακοί τραυματίστηκαν ελαφρά κατά την καταδίωξή τους, στις 22 Ιουνίου 1973, αλλά οι αδίστακτοι εκτελεστές πλησίασαν στο αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν και τους έριξαν εν ψυχρώ τη χαριστική βολή.
Ο Στυλιανός Αγαθοκλέους, γιος του Αγαθοκλή Αγαθοκλέους και της Αντιγόνης, γεννήθηκε στο Πραστειό της Αυδήμου, στις 26.7.1936. Ήταν το πέμπτο παιδί πολυμελούς οικογένειας και είχε άλλα έξι αδέλφια. Φοίτησε μέχρι την πέμπτη τάξη στο Δημοτικό Σχολείο στο Πραστειό και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις οικοδομικές εργασίες, μέχρι το τέλος της ζωής του. Νυμφεύτηκε τη Χρυσαυγή Στυλιανού, από την Πάχνα, γεννημένη στις 28.12.1933 και απέκτησαν πέντε παιδιά, τον Γεώργιο (1957), την Άντρη (1958), την Κατερίνα (1960), τη Μαρία (1964) και τον Αγαθοκλή (1970).
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντά του ήταν η ενασχόληση με τα όπλα και το κυνήγι. Ήταν καλός οικογενειάρχης, γεμάτος ζωή και, όπως λέει η οικογένειά του, για τους φίλους του, οι οποίοι τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν πολύ, έδινε και τη ζωή του.
Η αντιστασιακή του δράση άρχισε από πολύ παλιά, από το 1955-1959, όταν έλαβε μέρος στον αγώνα εναντίον των Άγγλων. Κατά την περίοδο εκείνη ανήκε στις οργανωμένες ομάδες ανταρτών. Η δράση του συνεχίστηκε και κατά την περίοδο των διακοινοτικών ταραχών, στη διάρκεια των οποίων τραυματίστηκε από τους Τούρκους (στις 10.3.1964), με μια σφαίρα στο χέρι.
Γνωστός για την πίστη του στη Δημοκρατία, το 1973 τον κάλεσε ο Μακάριος να καταταγεί στο Εφεδρικό Σώμα και έγινε ειδικός αστυνομικός άνευ απολαβών. Από τη θέση αυτή του δόθηκε η ευκαιρία να προασπιστεί τα ιδανικά του. Η οικογένεια του γνώριζε για τα φρονήματα και τη δράση του. Ο ίδιος ποτέ δεν φοβήθηκε για τη ζωή του, αν και δεχόταν συχνά απειλές, πράγμα που δεν ανέφερε ποτέ στην οικογένειά του, παρά μόνο όταν έγινε η πρώτη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, ένα μήνα περίπου πριν από το θάνατό του και ενώ ήταν πάλι σε περιπολία με τον Ντ. Ανδρέου.
Στις 22.6.1973 οι δύο αντιστασιακοί δολοφονήθηκαν σε ενέδρα. Εκείνο το βράδυ ο Αγαθοκλέους έλαβε ένα τηλεφώνημα από συναγωνιστή του, που τον καλούσε να πάει να τον συναντήσει στη Λεμεσό. Όταν πήγαν στο σημείο συνάντησης μαζί με τον συνεργάτη του, Ντίνο Ανδρέου, διαπίστωσαν ότι το τηλεφώνημα που είχε λάβει ο Αγαθοκλέους δεν ήταν από τον συναγωνιστή του. Τότε υποψιάστηκαν ότι πιθανόν να τους είχαν στημένη ενέδρα οι νυχτοβάτες της ΕΟΚΑ Β’.
Στον δρόμο της επιστροφής, στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λεμεσού, γύρω στις 11.45 μ.μ, οι δολοφόνοι ήταν έτοιμοι στον «Πεντάδρομο» Λεμεσού και τους ανέκοψαν την πορεία, ανοίγοντας πυρ εναντίον τους. Ακολούθησε κυνηγητό. Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Αγαθοκλέους παρεξέκλεινε της πορείας του για να σταματήσει σε πάσσαλο της ΑΗΚ, έξω από το κατάστημα του ΣΠΟΛΠ στην οδό Γλάδστωνος. Τα τραύματά τους δεν ήταν σοβαρά. Δεν πρόλαβαν όμως να διαφύγουν… Οι δολοφόνοι τους εκτέλεσαν εν ψυρώ στο σημείο εκείνο.
Στις 2.00 π.μ. ο Ξενής (αδελφός του δολοφονηθέντος Αγαθοκλέους) τηλεφώνησε στην οικογένεια και πληροφόρησε την κυρία Χρυσαυγή, σύζυγο του Αγαθοκλέους, ότι ο Στέλιος κτύπησε με το αυτοκίνητο και βρίσκεται τραυματισμένος στο Νοσοκομείο Λεμεσού. Όταν πήγε όμως στο Νοσοκομείο Λεμεσού, πληροφορήθηκε ότι ο σύζυγός της ήταν ήδη νεκρός. Στις 6.30 το πρωί ανακοινώθηκε η δολοφονία τους και από το ραδιόφωνο.
Τα παιδιά και η σύζυγος του Αγαθοκλέους θυμούνται με έντονη συγκίνηση τον καλό σύζυγο και στοργικό πατέρα που αγωνιζόταν σκληρά και τίμια να αναθρέψει την οικογένειά του.
Οι συγχωριανοί του τον θυμούνται με αγάπη και συμπάθεια. Ο θάνατός του ήταν άδικος και αποτρόπαιος. Οι δράστες της ΕΟΚΑ Β΄ έδρασαν και πάλι στο σκοτάδι, φανερώνοντας για άλλη μια φορά τον δειλό και άνανδρο «αγώνα» τους.