Μετά από πολύωρη μάχη στον Aστυνομικό Σταθμό Μαλιάς, όπου υπηρετούσε τη μέρα του πραξικοπήματος, τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ, τη στιγμή που είχε ήδη παραδοθεί και ήταν πια άοπλος, μετά την αντίσταση που είχε προβάλει εναντίον του πραξικοπήματος. Ανήσυχος χαρακτήρας, αγωνιστής υπέρ των γνήσιων ελληνικών και πανανθρώπινων ιδανικών, δεν έμενε απαθής μπροστά στις εξελίξεις. Με θάρρος και παρρησία υποστήριζε τα πιστεύω του, πράγμα που τον έθεσε στο στόχαστρο των παρανόμων.
Ο Ντίνος Παύλου, γιος του Παύλου Κωνσταντίνου και της Παρθενόπης, γεννήθηκε στο χωριό Δορά, της Επαρχίας Λεμεσού, το 1946. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας, ενώ το πρώτο ήταν η Ανδρούλλα. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού, για να μετεγγραφεί αργότερα, στο Γεωργικό Γυμνάσιο Μόρφου. Στόχος του ήταν να αποκατασταθεί στο χωριό του και να ακολουθήσει το επάγγελμα του αμπελουργού.
Το όνειρό του άρχισε να πραγματοποιείται, μόλις τέλειωσε το Γεωργικό Γυμνάσιο. Στο μεταξύ, νυμφεύτηκε τη συγχωριανή του, Ελένη, το γένος Κολώνα, με την οποία απέκτησε τρεις γιους: τον Παύλο (1969), τον Πανίκο (1972) και τον Ανδρέα (1974), ο οποίος μετά τον θάνατό του μετονομάστηκε σε Ντίνο.
Ήταν γνήσιο τέκνο της κυπριακής γης, όπως φανερώνουν η αγάπη και η συνεχής ενασχόλησή του με τη γη. Πίστευε στα ελληνικά και πανανθρώπινα ιδανικά, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας, συμμετείχε στα κοινά δεν έμενε απαθής μπροστά στις εξελίξεις. Οι παράνομες δραστηριότητες της ΕΟΚΑ Β΄ τον εύρισκαν αντίθετο και, ως λάτρης της Δημοκρατίας και της ευνομίας, κατατάγηκε αμέσως στο Εφεδρικό Σώμα ως ειδικός αστυνομικός, που είχε ως σκοπό του την προάσπιση της Δημοκρατίας. Ο Ντίνος Παύλου υπηρετούσε στο Αστυνομικό Τμήμα της Μαλιάς στη Λεμεσό. Πιστά προσηλωμένος στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, δεν δίστασε ούτε μία στιγμή να εργαστεί για την επικράτηση του δικαίου και την καταπολέμηση της παρανομίας και του διχασμού.
Η αποφράδα μέρα του πραξικοπήματος τον βρήκε εν υπηρεσία στον Αστυνομικό Σταθμό της Μαλιάς, μαζί με το συνεργάτη του, Ζαχαρία. Οι οπαδοί της ΕΟΚΑ Β΄ βρίσκονταν έξω από τον Σταθμό οπλισμένοι και τους καλούσαν να παραδοθούν. Ο Ντίνος αρνήθηκε να παραδοθεί στους βιαστές της Δημοκρατίας και αποφάσισε να προσπαθήσει να διαφύγει.
Στο μεταξύ, έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου (νυν Αρχιεπίσκοπο) Χρυσόστομο, που του έλεγε να παραμείνει στη θέση του, γιατί επρόκειτο να καταφθάσουν ενισχύσεις, οι οποίες όμως ποτέ δεν έφτασαν. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού τους στον Σταθμό, οι αντιστασιακοί αστυνομικοί απαντούσαν στα πυρά που δέχονταν από τους πραξικοπηματίες. Μετά από πολλή ώρα, αφού διαπίστωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν με τις υπέρτερες δυνάμεις των πραξικοπηματιών, αποφάσισαν να παραδοθούν. Οι πραξικοπηματίες, αφού κράτησαν τον λοχία Θεοδοτή για ανάκριση, έστειλαν τον Ντίνο και τον Ζαχαρία στο καφενείο του χωριού. Στη συνέχεια ένα όχημα των εοκαβητατζήδων τούς μετέφερε πίσω στον Αστυνομικό Σταθμό και, την ώρα που κατέβαιναν από το αυτοκίνητο, ένας πραξικοπηματίας κτύπησε τον Ντίνο Παύλου με το όπλο στο κεφάλι και στη συνέχεια τον εκτέλεσε εν ψυχρώ. Ο πατέρας του Ντίνου πήρε το μήνυμα για τον θάνατο του γιου του τηλεφωνικώς, ενώ βρισκόταν στο χωριό τους, τη Δορά. Για τη δολοφονία του Ντίνου δεν έγιναν συλλήψεις και κατ’ επέκτασιν ούτε και ανακρίσεις· η οικογένειά του δεν είδε ακόμη τον δράστη του στυγερού εγκλήματος να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.